Jacques Magnan
OPATRZNOŚĆ BOŻA
Opatrzność
Słowo to (gr. pronoia) rzadko występuje w Biblii, ale jego idea jest obecna w całym Piśmie Świętym. Pierwotnie pojawia się ono w Księdze Mądrości 14,3: „Ale Twoja, Ojcze, Opatrzność nim kieruje, bo Ty i na morzu drogę uczyniłeś, bezpieczne przejście między falami”.
Po raz drugi znajdujemy je w Księdze Mądrości 17,2: „Bezbożni sądząc, że zapanują nad ludem świętym, zostali skrępowani więzami ciemności i nocy długiej; legli, jako ci, co się uchylili od wiecznej Opatrzności – uwięzieni pod dachem”.
Opatrzność działa w całej historii Ludu Bożego. To ona w ostatniej chwili podsuwa Abrahamowi ofiarę całopalną (Rdz 22,8-14), wiedzie Saula do groty w której przebywa Dawid (1 Sm 24,1-23), nakazuje krukom, aby żywiły proroka Eliasza (por. 1 Krl 17,4) i prowadzi go do wdowy w Sarepcie Sydońskiej, by uratował ją wraz z synem od śmierci głodowej, a po pewnym czasie wskrzesił jej syna, zmarłego wskutek choroby (1 Krl 17,7-24).
Wiedza, jaką posiada Bóg, jest absolutnie doskonała. Ten, który przenika wszystko, objął swoim planem stworzenia materię, zdarzenia, historię, czyny i myśli… Nic nie wymyka się Jego spojrzeniu. Dzięki temu przedwiecznemu, nieomylnemu poznaniu, Opatrzność prowadzi do całkowitego spełnienia swojej woli co do świata i jego dzieci. Opatrzność to sam Bóg, Najwyższy Władca, który panuje nad wszystkim, nawet jeśli pozory wydają się przeczyć tej prawdzie.
Grzech, zło i szatan przeciwstawiają się planom Bożym dla świata i każdego z ludzi. W planie Bożym zawarta jest przede wszystkim możliwość osiągnięcia przez każdego człowieka życia wiecznego i zbawienia. Mesjasz, Jezus Chrystus, przyszedł aby nas zbawić i doprowadzić do świętości przez swoje Słowo, złożoną z siebie Ofiarę i Ducha, którego wylał w obfitości na swój Kościół. Bóg jednak dał człowiekowi wolność. Wolność miłowania Go lub nie. Pójścia drogą zbawienia lub potępienia. Wolność czynienia dobra…
W tej materii, człowiek jest istotą wolną, która może wybrać miłość i życie w prawdzie oraz świętości. Dzieci Boże wiedzą o tym i słuchają Go, Pan zaś zna swoje owce (por. J 10,14)
Pamiętajmy, że możliwość popełnienia grzechu przez istotę stworzoną jest przewidziana w planie stworzenia. Powołując do istnienia wszechświat, aniołów i wolnych ludzi, Bóg wiedział o wszystkim, co związane jest z wolnością, z wyborem pozostania wiernymi Miłości. Opatrzność wie wszystko z góry, w Bogu nie ma bowiem żadnej niepewności. Boży plan spełnia się mimo grzechu i wszystkiego, co sprzeciwia się Jego woli. Droga wiodąca z naszego świata do nieba została wytyczona i nic nie może jej zatrzeć.
Przeszkody są liczne, ale nie zamykają one dostępu do raju dla nikogo, kto tego pragnie. Paradoksalnie stanowią one czasem pomoc w szybszym osiągnięciu go.
Ludzie oczyszczeni przez wiele doświadczeń, w krótkim czasie mogą dojść do wysokiego stopnia świętości.
Cierpienie i przeciwności pomagają im przechodzić siebie samych w miłości i wierze. Człowiek dźwigający swój krzyż jeszcze bardziej upodabnia się do Chrystusa, który tak wiele dla nas wycierpiał. Powinniśmy więc zachować niezłomną ufność w Panu, przyjmując cierpienia i wierząc, że wszystko w ostatecznym rozrachunku służy ku dobremu dla tych, którzy prawdziwie kochają Boga i pokładają w Nim nadzieję.
Bóg jest panem dziejów
Bieg historii rozpoczyna się od stworzenia świata. W szczególny sposób przebiega historia samej ludzkości. Człowiek znajduje się u szczytu stworzenia. Bóg zaś stał się człowiekiem, by ukazać nam swoje Oblicze, Miłość i drogę prowadzącą do niebieskiej Ojczyzny. Szatan jednak i grzech, do którego doprowadził – zniekształcili dzieło Boże w człowieku i jego dziejach. Na świecie ogarniętym przez grzech pojawiła się nienawiść, przynosząc ze sobą wiele zła, cierpień, wojen itd. Powstające konflikty stanowiły karę za oddalenie się ludzi od Boga przez niewierność i grzech. Aby ich ustrzec i zatrzymać przy Sobie, wszechwiedzący Bóg posyłał na ziemię proroków, a nawet własnego Syna, który głosił słowa życia wiecznego, dał zbawienie i zapowiadał przyszłe wydarzenia. Wszechmocny Pan Dziejów, zna grożące nam niebezpieczeństwa, uprzedza nas o nich i wysyła znaki. Wzywa, abyśmy zdecydowali się pełnić Jego wolę, teraz, gdy światłość jest nam dana.
Dlatego powinniśmy z całą powagą wziąć sobie do serca Jego ciągłe apele, przekazywane nam także w treści objawień Najświętszej Maryi Panny. Widzimy wszyscy, że coraz trudniej jest zaprowadzić pokój na świecie. Narody które odrzuciły wiarę w Jezusa Chrystusa, wiedzione pychą i lękiem przed przyszłością budują swą jedność na piasku… Pojawia się widmo nowej dyktatury… Jeżeli ludzie na całej ziemi nie wrócą pokornie do Boga, mieszkańców naszego globu spotka straszne nieszczęście. Ponieważ wszystko zmierza ku temu, każdy powinien sam podjąć tę decyzję, któż bowiem zdoła uratować się bez pomocy Opatrzności Bożej? Tylko ten, kto mieszka w ręku Boga, może być pewny swojego ocalenia.
Wiara a Opatrzność
Naszą tarczą jest wiara. Nie usunie ona doświadczeń z naszej drogi, ale pomoże nam je pokonać i nad nimi zatryumfować. Z drugiej strony, ufność pokładana w Opatrzności Bożej nie zwalnia nas od działania, czuwania, modlitwy i nieustannego czynienia dobra.
Ufność ta nie jest błogim, bezczynnym i biernym oczekiwaniem, przeciwnie – jest ona czynną współpracą z dziełem Bożym. Każdy, kto wierzy w Boga, wierzy także w Jego Opatrzność. Zdarzenie nadchodzące w odpowiedniej chwili, osoba przynosząca nam pomoc gdy tego potrzebowaliśmy, problem rozwiązujący się po to, by coś dobrego mogło mieć miejsce, cudowny ratunek z opresji, tak wiele jest wspaniałych przejawów działania Opatrzności w życiu człowieka wierzącego.
Aby mogła ona rzeczywiście być w nas obecna, musimy liczyć zawsze na Boga, ufać Mu oraz okazywać Mu to wytrwale i z miłością. Bóg w szczególny sposób troszczy się o tych, którzy Go miłują. Czuwa On sprawiedliwie nad każdym z nas i o nikim nie zapomina.
Jego Opatrzność wspomaga również tych, którzy Go nie znają. Bóg jest Panem każdego życia i wie, co jest dla nas dobre.
Bóg prowadzi i czuwa
Bóg prowadzi, chroni, obdarza, uzdrawia, uświęca i zbawia wiernych, którzy uciekają się do Niego. Dlatego nie należy troszczyć się o jutro ani o przyszłość (por. Mt 6,34). Otrzymaliśmy Słowo Boże i jeśli nasze życie pozostaje zatopione w Bogu, nie mamy się czego obawiać. Wiele osób lęka się przyszłości, gdyż nie położyły swej nadziei w Panu, ale w człowieku i rzeczach materialnych. Niepokoją się i nie rozumieją wymowy zdarzeń, ponieważ nie przyjęły światłości, która przyszła na świat (por. J 1,1 nn). Bóg wzywa nas, abyśmy porzucili nasze troski, nie znaczy to jednak, że nie cierpimy i nie jesteśmy doświadczani. Ważne jest, abyśmy nie utracili zaufania do Boga i Jego Opatrzności. Ten, który „bada nerki i serce”, widzi każdego z nas.
Wie, czego potrzebujemy i działa w naszym życiu. Przebywa On blisko, tuż obok, a Jego wzrok spoczywa na nas bezustannie. Jeśli Mu ufamy i pozostajemy Mu wierni, Bóg pomoże nam uniknąć błędów i będzie ingerować w nasze życie w odpowiednim momencie, zgodnie ze swoją wolą. Opatrzność działa na różne sposoby. Wyzwala ona wierzącego, wspiera go i pozwala mu zwyciężyć w stosownej chwili. Jeśli więc cierpimy lub widzimy, że ciemność ogarnia świat lub nas samych, przypomnijmy sobie, iż Bóg widzi wszystko i jest wszechmogący. Pozwólmy Mu działać w naszym życiu i starajmy się zawsze służyć Mu w pokorze, prawdzie i wytrwałej modlitwie. Wiara nie jest zwykłym intelektualnym przyjęciem wiedzy o istnieniu Boga (por. Jk 2,19). Jest ona przede wszystkim pełnym miłości i zaufania posłuszeństwem Słowu Bożemu, Jego działaniu i obecności w sakramentach, w Kościele, w naszym życiu i w całym świecie.
Pozostańmy czujni, przystępujmy często do sakramentu pojednania z Bogiem i przyjmujmy Jego Święte Ciało w Eucharystii. Wiernie odmawiajmy różaniec, gdyż Matka Boża jest cudowną i pełną mocy wspomożycielką, zesłaną przez Opatrzność naszym czasom. Prowadzi nas Ona ku Temu, który jest najważniejszy – ku Bogu.
Przekład z franc. A.L.
O Panie, wiemy, że kochasz i strzeżesz swoich wiernych.
Pomagaj zawsze Twoim dzieciom przez Twą świętą Opatrzność.
Chroń i oświecaj Kościół Twoim Świętym Duchem,
aby wszyscy umieli rozpoznawać znaki czasu
i Twojej obecności w naszym życiu.
Składamy Ci dzięki za wszystkie Twoje dary.
Amen.