Prośba o ogłoszenie św. Ludwika Marii Grignion de Montfort – doktorem Kościoła.
Po kolokwium zorganizowanym w celu promocji sprawy ogłoszenia Montforta doktorem Kościoła, publikujemy tekst Prośby, pióra ojca Franciszka Marii Léthela, karmelity, profesora teologii w Teresianum (Rzym) i członka Papieskiej Akademii Teologicznej. Wyjaśnia on przyczyny skierowania tej prośby o doktorat do Ojca Świętego. Prośba ta została zredagowana i rozpoczęto jej rozpowszechnianie pod koniec sierpnia 1997 roku, zaraz po pierwszej zapowiedzi – dokonanej przez Ojca Świętego w Paryżu, 24 sierpnia, podczas Światowego Dnia Młodzieży – ogłoszenia doktorem św. Teresy. Przetłumaczono ją na wiele języków i wiele osób pod nią się już podpisało. Sprawę wywołał z wysoka sam Papież. Jeśli sprawa ta bliska jest i waszym sercom – rozpowszechnijcie tę prośbę i poślijcie na następujący adres:
P. Battista Cortinovis, Padri Montfortiani, via Prenestina 1391, Roma colle Prenestino, Italia
Prośba o ogłoszenie Doktorem Kościoła świętego Ludwika Marii Grignion de Montfort
Ojcze Święty, działając pod natchnieniem Ducha Świętego ogłosiłeś Doktorem Kościoła św. Teresę od Dzieciątka Jezus. Jako członkowie Ludu Bożego, jako ochrzczeni i wszyscy wezwani do świętości, cieszymy się z tego w Panu i dziękujemy z całego serca.
W tym samym czasie z całą ufnością i dziecięcą śmiałością prosimy o przedłużenie tej decyzji przez nadanie tego samego tytułu Doktora Kościoła św. Ludwikowi Marii Grignion de Montfort. W czasie trwania jubileuszowego roku 2000 te dwa doktoraty mają ten sam charakter prorocki i są tak samo nierozdzielne jak doktoraty Teresy z Avila i Katarzyny Sieneńskiej, ogłoszone po Soborze przez poprzednika Waszej Świątobliwości Papieża Pawła VI w tym samym roku 1970.
Doktorat Teresy wzywa doktoratu Ludwika Marii, gdyż ich doktryny są głęboko zbieżne i uzupełniają się: doktorowi-kobiecie odpowiada doktor-mężczyzna, a nauczaniu świętej karmelitanki-patronki misji – święty zakonnik-misjonarz pośród najuboższych.
Duchowa doktryna zawarta w ich pismach ukazuje te same ewangeliczne cechy głębi, prostoty, radykalizmu. To ta sama duchowość chrystocentryczna i trynitarna, maryjna, eklezjalna i misyjna. To ta sama duchowość ufności i miłości, ta sama droga świętości otwarta na wszystkich ochrzczonych, a w pierwszej kolejności na najbiedniejszych i najmniejszych.
Niezwykłe powodzenie, jakim się cieszą „Dzieje duszy” oraz „”Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny”, ukazują jasno, jak cały Kościół, jako Lud Boży przyjął doktrynę Teresy i Ludwika Marii. Dzieła te, przetłumaczone na wiele języków, nie przestają być upowszechniane na świecie.
Wraz z innymi pismami świętego Ludwika Marii, a zwłaszcza takimi jak „Miłość Wiecznej Mądrości”, „Traktat o Prawdziwym Nabożeństwie…” ukazuje w wyrazisty sposób szczególne miejsce Maryi w Tajemnicy Chrystusa i Kościoła, jak i maryjny wymiar życia chrześcijańskiego. Z tego powodu wywarł on niezwykły wpływ na Kościół w XX wieku, na świętych i błogosławionych, na wspólnoty chrześcijańskie i ruchy kościelne, na pasterzy Kościoła i teologów. Wasza Świątobliwość jest dla całego Kościoła uprzywilejowanym świadkiem płodności tej doktryny, streszczonej w dwóch słowach: Totus Tuus – Cały Twój.
U progu trzeciego tysiąclecia i w duchu Soboru Watykańskiego II, ucząc wszystkich drogi świętości Teresa i Ludwik Maria są naprawdę dwojgiem doktorów Kościoła. Ich nauczanie jest zaiste „prawdziwą pedagogią świętości” (Novo Millenio Ineunte, nr 31).
W miłości Chrystusa pozostajemy z Tobą, Ojcze Święty,
w głębokiej jedności i modlimy się z Maryją za Waszą Świątobliwość.
……………………………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………………………