Kilka myśli świętego Efrema doktora Kościoła
Owszem, Pan wskazał nam znaki towarzyszące Jego Przyjściu; jednakże na ich podstawie nie możemy jasno określić chwili, w której ono nastąpi. Mijały bowiem wieki, a wraz z ich upływem owe znaki się ukazywały i mijały; co więcej, także i teraz możemy je dostrzec. […] Tak więc umyślnie Pan określił znaki w ten sposób, aby odtąd wszystkie pokolenia i wieki uważały, że nadejście Chrystusa dokona się właśnie w ich czasach.
*
Rzeczywiście, Panie, Ty i Matka Twoja, sami tylko jesteście pod każdym względem piękni albowiem w Tobie, Panie, nie ma plamy i jakiejkolwiek zmazy nie ma także w Twojej Matce.
*
Panie, spraw, abym wrócił do Twoich pouczeń: chciałem wycofać się przed nimi, lecz zdałem sobie sprawę z mojego zubożenia. Dusza nie czerpie bowiem żadnego dobrodziejstwa poza czasem, w którym jest zwrócona ku Tobie.
Ilekroć rozmyślałem o Tobie, otrzymałem od Ciebie prawdziwy skarb; jakikolwiek Twój aspekt bym kontemplował, rzeka wypływała z Twych piersi, a ja nie miałem sposobu, by ją ogarnąć.
Twoja fontanna, o Panie, jest ukryta przed oczyma tego, który Cię nie pragnie, Twój skarb pustym się wydaje temu, kto Cię odrzuca. Miłość jest skarbem Twoich niebieskich spichlerzy. (Efrem „Hymny o wierze” 32,1-3)
*
Ogień był w łonie Panny, a nie spłonęła od Jego płomienia. Obejmowała rozpalony Ogień, nosiła Go bez szwanku. Płomień stał się ciałem i dał się Jej pieścić w rękach.
*
Po mojej śmierci pochowajcie mnie bez przepychu, bez mowy pogrzebowej, na zwykłym cmentarzu, nie w kościele lub pod ołtarzem, ale za to dopomagajcie mi modlitwami swymi i składajcie za mnie ofiarę Mszy św.
*
Z Encykliki ECCLESIA DE EUCHARISTIA:
Gdy w Komunii św. przyjmujemy Ciało i Krew Chrystusa, przekazuje On nam także swego Ducha. Św. Efrem pisze: «Nazwał chleb swoim żyjącym Ciałem, napełnił go sobą samym i swoim Duchem. (…) A kto go z wiarą spożywa, spożywa Ogień i Ducha. (…) Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy, spożywajcie z tym Ducha Świętego. Prawdziwie bowiem to jest moje Ciało, i kto je spożywa, będzie żył na wieki ».
*
Pieśń o Najświętszej Pannie
1
Za Twą, Panie, łaską będę śpiewał
Wybrane pieśni o Dziewicy, która
w cudowny sposób została Matką.
Ona jest Panną i Matką. Chwała Temu, który Ją wybrał!
Refren: Błogosławiony narodzony z Panny!
2
W hufcu czystych dziewic wiernie stoi,
W ciszy nosi Macierzyński owoc.
Dziewica ma Dziecię, któż się nie zdumieje?
3
Nie mają kobiety wraz z mlekiem dziewictwa;
Gdzie jest mleko, tam nie ma dziewictwa.
Cud stal się w Maryi: Zrodziła jako Panna.
4
Ona jest polem, co nie zna oracza.
Na nim wyrósł plon błogosławiony:
Bez nasienia wydała światu owoc.
5
Ona jest okrętem pełnym bogatego skarbu,
Wiozącym dla ubogich dary nieba.
Przez Nią umarli stali się bogaci – nosiła bowiem Życie.
6
W Maryi się chlubią wszystkie panny,
Bo jest Dziewicą, czci ostoją.
Z Niej wstało Światło dla tych, co siedzą w ciemnościach.
7
Przez Maryję podniosła głowę uniżona Ewa.
Maryja zrodziła Dziecię, Pogromcę węża –
Liście hańby zamieniły się w chwałę.
8
Dwie panny ma ludzkość.
Jedna była przyczyną życia, druga – śmierci.
Przez Ewę śmierć przyszła, przez Maryję życie.
9
Matkę z upadku podniosła Córka.
Pierwsza okryła się liśćmi hańby,
Druga dała pierwszej szatę chwały.
10
Przez Maryję błysła kobietom nadzieja,
Albowiem zazdrość objęła ich uszy i wstyd ich oblicza.
Maryja przyniosła im wolność i przywróciła niewinność.
11
Dziś się radują wszystkie żony,
Bo, jak one, nosiła Maryja owoc, który daje życie Ich synom.
Chwała Temu, który Ją zesłał!
12
Przez Maryję wstała światłość, co rozproszyła
przez Ewę rozlaną na świat ciemność.
Pokryta nią ziemia przez Maryję napełniła się światłem.
* * *
Wszechmogący Boże, ześlij w nasze serca Ducha Świętego,
pod którego tchnieniem święty Efrem, diakon,
opiewał w hymnach Twoje misteria i całe życie
poświęcił Twojej służbie.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna,
który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego,
Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
Modlitwy św. Efrema Syryjczyka
Duchu Święty, Boże,
Miłości Przedwieczna Ojca i Syna!
Racz zesłać mi owoc miłości, abym Cię godnie kochał; radości, abym się napełnił świętą pociechą; pokoju, dla zupełnego ukojenia mej duszy; owoc cierpliwości, do cierpliwego znoszenia wszystkich doświadczeń.
Udziel mi gorliwości w pracy i służbie Bożej; dobroci, która by mnie czyniła miłym dla wszystkich; mądrości, abym umiał unikać grzechów; łagodności, abym z pokorą przyjmował od moich bliźnich wszelkie zło.
Ześlij mi owoc wiary, abym mocno wierzył słowu Bożemu; skromności, abym się zachowywał przykładnie we wszystkim; wstrzemięźliwości i czystości, abym zachował ciało w świętości, jaka należy się Twemu przybytkowi.
Spraw, abym zachowując na ziemi czyste serce, zasłużył oglądać Cię w niebie i cieszyć się z Tobą na wieki. Amen.
* * *
O Duchu Święty, źródło światła i pokoju, którego kocham z całej duszy mojej – uwielbiam Cię.
Oświecaj mnie, wzmacniaj mnie, kieruj mną, pokrzepiaj mnie, pocieszaj mnie.
Obiecuję poddać się wszystkiemu, co mnie spotka z Twej woli, i przyjąć wszystko, co pragniesz, aby mnie spotkało.
Przyjdź, mój Pocieszycielu.
Przyjdź, moja radości.
Przyjdź, moja światłości.
Przyjdź, Dawco pokoju.
Duchu Święty, powierzam się Tobie. Amen.
* * *
Ogniu i świetle, który rozpromieniasz twarz Chrystusa, Ogniu, którego przyjście jest słowem, Ogniu, którego cisza jest światłem, Ogniu, który przepełniasz serca łaską, wielbimy Ciebie. Ty, który spoczywasz w Chrystusie, Duchu mądrości i rozumu, Duchu rady i męstwa, Duchu wiedzy i bojaźni Bożej, wielbimy Ciebie. Ty, który przenikasz głębokości Boga; Ty, który oświecasz oczy naszych serc; Ty, który udzielasz siebie naszemu duchowi; Ty, przez którego odbijamy w sobie chwałę Boga, wielbimy Ciebie.