MĘCZENNICY UKRAIŃSKIEGO KOŚCIOŁA GRECKOKATOLICKIEGO
Biskup Mikołaj Czarnecki
Urodził się 14 grudnia 1884 r. w wiosce Siemiakówce (powiat Horodenka). Po ukończeniu Seminarium Duchownego został wyświęcony na kapłana 2 października 1909 r. Obronił doktorat z dogmatyki w Rzymie; był ojcem duchownym i profesorem w Seminarium Duchownym w Sanisławowie. W 1919 r. wstąpił do nowicjatu Ojców Redemptorystów w Zboiskach k. Lwowa. W 1926 r. Papież Pius XI mianował go Wizytatorem Apostolskim dla Ukraińców Wołynia i Polesia. Święcenia biskupie odbyły się 2 lutego 1931 r. w Rzymie. W czasie pierwszej okupacji bolszewickiej Metropolita Andrzej Szeptycki mianował go Egzarchą Apostolskim Wołynia i Podlasia. Dnia 11 kwietnia 1945 r. został aresztowany przez NKWD i skazany na 6 lat katorgi na Syberii.
Zmarł 2 kwietnia 1959 r. we Lwowie. W poczet błogosławionych zaliczył go Jan Paweł II 27 czerwca 2001 roku podczas pielgrzymki apostolskiej na Ukrainę.
Sługa Boży Biskup Hryhorij Chomyszyn
Urodził się 25 marca 1867 r. w wiosce Hadynkowce w Tarnopolskiem. Po ukończeniu Seminarium Duchownego przyjął sakrament kapłaństwa. Pogłębienie wiedzy teologicznej kontynuował w Wiedniu (1894-1899). W 1902 r. Metropolita A. Szeptycki mianował ks. Hryhorija rektorem Seminarium Duchownego we Lwowie. Na Biskupa Stanisławowskiego ks. Hryhorij został wyświęcony w 1904 r. w Soborze Św. Jura we Lwowie.
W 1939 r. został po raz pierwszy aresztowany przez NKWD. Po raz drugi został aresztowany w kwietniu 1945 r. i wywieziony do Kijowa.
Zmarł 28 grudnia 1945 r. w więzieniu NKWD w Kijowie.
Sługa Boży Biskup Jozafat Kocyłowśkyj
Urodził się 3 marca 1876 r. w wiosce łemkowskiej Pakoszówka. Studia teologiczne ukończył w 1907 r. w Rzymie, a następnie 9 października przyjął sakrament kapłaństwa. Wkrótce został mianowany wicerektorem i profesorem teologii Seminarium Duchownego w Stanisławowie. 2 października 1911 r. wstępuje do nowicjatu Ojców Bazylianów. Sakrę biskupią przyjął 23 września 1917 r. w Przemyślu. We wrześniu 1945 r. został uwięzione przez komunistyczne władze polskie.
Zmarł 17 listopada 1947 r. w więzieniu kijowskim.
Sługa Boży Biskup Symeon Łukacz
Urodził się 7 lipca 1983 r. w wiosce Starunia k. Sołotwiny na Stanisławowszczyźnie. Jego rodzice byli prostymi włościanami. W 1913 r. wstąpił do seminarium, ale zmuszony był do przerwania go ma dwa lata z powodu I wojny światowej. Dlatego swoje studia ukończył w 1919 r. W tymże roku bp Hryhorij Chomyszyn wyświęcił go na kapłana. W grudniu 1920 r. został mianowany wykładowcą teologii moralnej w Seminarium Duchownym w Stanisławowie i tam pracował do kwietnia 1945 r. Są wiadomości, że w tymże roku został potajemnie (z uwagi na prześladowania) wyświęcony na biskupa przez władykę Hryhorija Chomyszyna.
Dnia 26 października 1949 r. został aresztowany przez organa NKWD i zesłany na 10 lat na Syberię. Z więzienia został zwolniony 11 lutego 1955 r. Był kapłanem w podziemiu, organizował nielegalne nabożeństwa. Ale w lipcu 1962 r. został po raz drugi aresztowany. Sądzono go razem z innym biskupem podziemnym Iwanem Sleziukiem. W więzieniu ciężko zachorował na gruźlicę płuc, która stała się przyczyną jego cierpień i śmierci.
Bp Symeon Łukacz zmarł 22 sierpnia 1964 r.
Sługa Boży Biskup Wasyl Wełyczkowski
Urodził się 1 czerwca 1903 r. w Stanisławowie. W 1920 r. wstąpił do Seminarium Duchownego we Lwowie. W 1925 r. złożył pierwsze śluby zakonne w Hołosku k. Lwowa u Ojców Redemptorystów, przyjął święcenia kapłańskie. O. Wasyl był nauczycielem wiary i misjonarzem na Wołyniu. W 1942 r. został igumenem monastyru w Tarnopolu, gdzie w 1945 r. został aresztowane i odesłany do Kijowa. Wyrok śmierci zamieniono mu na 10 lat robót przymusowych. W 1955 r. powrócił do Lwowa. Święcenia biskupie przyjął w 1963 r. Po raz drugi został uwięziony w 1969 r. na trzy lata.
Zmarł 30 czerwca 1973 r. w Winnipegu (Kanada). W poczet błogosławionych zaliczył go Jan Paweł II 27 czerwca 2001 roku podczas pielgrzymki apostolskiej na Ukrainę.
Sługa Boży Biskup Iwan Sleziuk
Urodził się 14 stycznia 1896 r. w wiosce Żywaczów na Stanisławowszczyźnie. Po ukończeniu Seminarium Duchownego w 1923 r. został wyświęcony na kapłana. W kwietniu 1945 r. z rąk władyki Hryhorija Chomyszyna upoważnienia biskupie na wypadek aresztowania tegoż ostatniego. Został aresztowany 2 czerwca 1945 r., a 12 czerwca 1946 r. wojskowy trybunał MSW obwodu stanisławowskiego skazał go na 10 lat pozbawienia wolności i wywiezienie do obozów na Workucie. Na początku 1950 r. został przewieziony do obozów zagłady.
Zwolniony z uwięzienia 15 listopada 1954 r. powrócił do Stanisławowa. W 1962 r. po raz drugi został aresztowany i 5 lat pozbawiony wolności w obozach surowego reżimu. Po uwolnieniu 30 listopada 1968 r., często był wzywany do KGB na kolejne „spotkanie”. Ostatnie wezwanie było tydzień przed śmiercią. Powróciwszy z niego obłożnie zachorował, i więcej nie podniósł się.
Zmarł 2 grudnia 1973 r. w Iwanofrankowsku (d. Stanisławów).
Sługa Boży Biskup Nykyta Budka
Urodził się 7 czerwca 1877 r. w wiosce Dobromirka w powiecie zbaraskim. W 1905 r., po ukończeniu studiów teologicznych we Wiedniu i Insbrucku, otrzymał święcenia kapłańskie z rąk Metropolity A. Szeptyckiego. Święcenia biskupie otrzymał we Lwowie 14 października 1912 r. W tymże roku został mianowany przez Stolicę Apostolską biskupem dla Ukraińców-katolików w Kanadzie. W 1928 r. zostaje wikariuszem generalnym Kapituły Metropolitalnej. Dnia 11 kwietnia 1945 r. został uwięziony przez władze bolszewickie na 8 lat.
Zmarł 1 października 1949 r. w obozie w Karagandzie.
Sługa Boży Biskup Hryhorij Łakota
Urodził się 31 stycznia 1883 r. w wiosce Głodówka na Łemkowszczyźnie. Teologie studiował we Lwowie. W 1908 r. został wyświęcony na kapłana w Przemyślu. W Wiedniu w 1911 roku zdobył stopień doktora teologii. W 1913 r. został mianowany profesorem Przemyskiego Seminarium Duchownego, a po jakimś czasie zostaje następnie jej rektorem. 16 maja 1926 r. przyjmuje święcenia biskupie i zostaje mianowany biskupem pomocniczym w Przemyślu. 9 czerwca 1946 r. zostaj aresztowany i skazany na 10 lat uwięzienia i wywieziony do Workuty.
Zmarł 12 listopada 1950 r. w wiosce Abeź koło Workuty.
Sługa Boży o. Leonid Fiodorow
Urodził się 4 listopada 1879 r. w Petersburgu w rodzinie prawosławnej. W 1902 r. wystąpił z prawosławnej Akademii Duchownej i pojechał do Rzymu, gdzie przyjął wiarę katolicką. Studiował w Ananii, Rzymie i Fryburgu. Dnia 25 marca 1911 r. przyjął sakrament kapłaństwa w obrządku wschodnim w Bośni. Tam też w 1913 r. złożył śluby zakonne w monastyrze Ojców Studytów. Następnie powrócił do Petersburga, gdzie został aresztowany i zesłany na Sybir.
W 1917 r. w związku z amnestią został zwolniony z uwięzienia i mianowany głową Rosyjskiego Kościoła Katolickiego obrządku wschodniego z tytułem egzarchy. W 1923 r. po raz drugi został aresztowany, skazany na 10 lat i wywieziony na Sołowki, a następnie do Wiatki.
Zmarł 7 marca 1935 r.
W 1937 r. został rozpoczęty jego proces beatyfikacyjny staraniem Sługi Bożego Metropolity A. Szeptyckiego.
Sługa Boży Mykoła Konrad
Urodził się 16 maja 1876 r. w Strusowie w Tarnopolskiem. Studia filozoficzne i teologiczne ukończył w Rzymie, broniąc dysertacje doktorską. W 1899 r. został wyświęcony na kapłana. Uczył religii w gimnazjach w Brzeżanach i Trembowli. W 1930 r. Metropolita A. Szeptycki zaprosił ks. dr. z wykładaniem do Lwowskiej Akademii Teologicznej, a następnie mianował go proboszczem w wiosce Stradcz k. Jaworowa, gdzie spotkała go śmierć.
Zginął tragicznie z rąk bolszewików 16 czerwca 1941 r.
Sługa Boży ks. Andrij Iszczak
Urodził się 23 września 1887 r. w Mikołajowie na Lwowszczyźnie. Studia teologiczne ukończył w uniwersytetach Lwowa i Insbrucka. W 1914 r. zdobył stopień doktora teologii w uniwersytecie w Insbrucku i został wyświęcony. Od 1928 r. wykładał we Lwowskiej Akademii Teologicznej. Swoje obowiązki profesorskie łączył z duszpasterzowaniem w wiosce Sychów k. Lwowa, gdzie też spotkała go śmierć.
Zginął z rąk wycofujących bolszewickich jednostek wojskowych 26 czerwca 1941 r.
Sługa Boży ks. Roman Łysko
Urodził się 14 sierpnia 1914 r. w Gródku Jagiellońskim. Ukończył teologię we Lwowskiej Akademii Teologicznej. Ze swoją małżonką bardzo oddanie pracował z młodzieżą. Był wyświęcony przez Metropolitę A. Szeptyckiego 28 sierpnia 1941 r. Dnia 9 września 1949 r. został aresztowany przez NKWD i umieszczony w więzieniu na ul. Łąckiego we Lwowie. Rozchodziły się wiadomości, że młody ks. Roman zwariował od tortur i śpiewał w więzieniu na cały głos psalmy. Były także przekazy, że zamurowano go żywcem w ścianie.
Zmarł 14 października 1949 r.
Sługa Boży ks. Mykoła Cehelśkyj
Urodził się 17 grudnia 1896 roku wiosce Strusów w Tarnopolskiem. W 1923 r. ukończył wydział teologiczny Uniwersytetu Lwowskiego. W dniu 5 kwietnia 1925 r. Metropolita Andrzej Szeptycki wyświęcił go na kapłana.
Był gorliwym duszpasterzem, dbał o sprawy duchowe, oświatę i dobrobyt swoich parafian. Był proboszczem w wiosce Soroka w dekanacie hrymajłowskim, gdzie też zbudował cerkiew. Po wojnie rozpoczęły się masowe represje. Ów kapłan do dna wypił czarę zastraszania, gróźb i obaw. Dnia 28 października 1946 r. został aresztowany, a 27 stycznia 1947 r. trybunał wojsk MSW obwodu tarnopolskiego skazał księdza na 10 lat uwięzienia. Następnie został wywieziony do obozów zagłady, pozostawiając małżonkę, dwóch synów i dwie córki. Żył w bardzo ciężkich warunkach w obozie obostrzonego reżimu w wiosce Jawas, stacja kolejowa Pot’ma. Cierpiał z powodu silnego bólu wnętrzności.
Zmarł 25 maja 1951 r., pochowany został na cmentarzu stacji Pot’ma.
Sługa Boży ks. Petro Werhun
Urodził się 18 listopada 1980 r. w Gródku Jagiellońskim na Lwowszczyźnie. Zdobył doktorat z filozofii. Dnia 30 października 1927 r. w katedrze pw. św. Jura z rąk Metropolity Szeptyckiego otrzymał święcenia kapłańskie i został mianowany duszpasterzem dla Ukraińców-katolików z ośrodkiem w Berlinie; następnie zostaje Wizytatorem Apostolskim w Niemczech. W czerwcu 1945 r. zostaje aresztowany i wywieziony na Sybir.
Zmarł 7 lutego 1957 r. w wiosce Anharsk w Kraju Krasnojarskim.
Sługa Boży ks. Aleksy Zaryćkyj (Żarecki – W takiej formie jego nazwisko podają polscy kapłani-zesłańcy do Kazachstanu, z którymi współpracował m.in. ks. Władysław Bukowiński i ks. Józef Kuczyński)
Urodził się w 1912 r. w wiosce Bilcze na Lwowszczyźnie. W 1931 r. wstąpił do Seminarium Duchownego Lwowskiej Archieparchii UKG. Sakrament kapłaństwa przyjął z rąk Metropolity A. Szeptyckiego w 1936 r. W 1948 r. został aresztowany, skazany na 10 lat i wywieziony do Karagandy w Kazachstanie. Po uwolnieniu i rehabilitacji w 1957 r., rozwinął szeroką działalność misyjną wśród katolików na zesłaniu różnych narodowości obrządku bizantyjskiego i łacińskiego, za co został mianowany przez Metropolitę Josyfa Slipyja, który wówczas był więźniem obozów syberyjskich, Administratorem Apostolskim Kazachstanu i Syberii. Był okrutnie prześladowany, a po czterech latach został powtórnie aresztowany przez „organa” i uwięziony na następne 3 lata. Ale swojego wyroku nie odsiedział – zmarł 30 października 1963 r. w obozie Dolinka w pobliżu Karagandy. Pochowany tamże, ale staraniem wspólnoty miejscowych katolików, a także krewnych i jego dawnych parafian w Ukrainie Zachodnie, dwukrotnie jego szczątki były powtórnie grzebane.
Obecnie prochy ks. Aleksego Zaryćkoho (Żareckiego) spoczywają na cmentarzu w wiosce Rzęsna Ruska w obwodzie lwowskim.
Sługa Boży o. Kłymentij Szeptycki
Młodszy brat Sługi Bożego Metropolity A. Szeptyckiego, urodził się 17 listopada 1869 r. w Przyłbicach w powiecie jaworowskim na Lwowszczyźnie. Wstąpił do monastyru św. Teodora Studyty w starszym wieku, w 1911 r., porzucając świecką karierę prowadzoną z sukcesem. Studia teologiczne zdobywał w Insbrucku. Dnia 28 sierpnia 1915 r. przyjął sakrament kapłaństwa. Był wieloletnim igumenem ławry uhnowskiej, a w 1944 r. został archimandrytą. Podczas II wojny światowej udzielał przytułku prześladowanym Żydom. Dnia 5 czerwca 1947 r. został aresztowany przez NKWD i skazany na osiem lat katorgi.
Zmarł 1 maja 1951 r. w więzieniu włodzimierskim.
Sługa Boży o. Sewerian Baranyk OSBM
Urodził się 18 lipca 1889 r. Dnia 24 września 1904 r. wstąpił do Zakonu Świętego Bazylego Wielkiego w Krechowie i 16 maja 1907 r. złożył swoje pierwsze śluby zakonne, a 21 września 1910 r. – śluby wieczyste. Sakrament kapłaństwa przyjął 14 lutego 1915 r. W 1932 r. został mianowany igumenem monastyru Ojców. Bazylianów i proboszczem cerkwi pw. Trójcy Świętej w Drohobyczu.
26 czerwca 1941 r. został aresztowany przez NKWD i uwięziony w więzieniu drohobyckim. Od tego czasu nikt go żywym nie widział. Po tym, jak bolszewicy odstąpili, ludzie widzieli ciało spotwarzone torturami na terenie więzienia.
Sługa Boży o. Jakym Seńkiwśkyj OSBM
Urodził się 2 maja 1896 r. w Gajach Wielkich w Tarnopolskiem. Po ukończeniu studiów teologicznych we Lwowie został wyświęcony na kapłana 4 grudnia 1921 r. Zdobył stopień doktora teologii w Insbrucku. Od 1923 r. odbywa nowicjat bazyliański w Krechowie. Po złożeniu pierwszych ślubów zakonnych został przeniesiony do wioski Krasnopuszcza w Tarnopolskiem, a następnie do wioski Ławrów k. Starego Sambora. Od 1931 do 1938 r. pełni różne funkcje w monastyrze pw. św. Onufrego we Lwowie. A w 1939 r. został mianowany protoigumenem monastyru w Drohobyczu.
Dnia 26 czerwca 1941 r. został aresztowany przez bolszewików, a 29 czerwca, jak podają, ugotowany w kotle w więzieniu drohobyckim.
O. Zynowij Kowałyk
Urodził się 18 sierpnia 1903 r. w wiosce Iwaczów pod Tarnopolem. Wstąpił do Zgromadzenia Ojców Redemptorystów obrządku wschodniego, gdzie 28 sierpnia 1926 r. złożył śluby zakonne. Studia filozoficzne i teologiczne ukończył w Belgii. Po powrocie, 4 września 1932 r., został wyświęcony na kapłana. Pracował na Wołyniu. Aresztowano go 20 grudnia 1940 r., kiedy głosił kazanie w cerkwi w cześć Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. W 1941 r. został ukrzyżowany na ścianie więziennego korytarza na ul. Zamarstynowskiej (Brygidki). W poczet błogosławionych zaliczył go Jan Paweł II 27 czerwca 2001 roku.
Sługa Boży o. Witalij Bajrak OSBM
Urodził się 24 lutego 1907 r. w wiosce Szwajkowce w Tarnopolskiem. 4 września 1924 r. wstąpił do monastyru Ojców Bazylianów. Święcenia kapłańskie przyjął 13 sierpnia 1933 r. Od 1941 roku był igumenem monastyru drohobyckiego. Dnia 17 września 1945 NKWD aresztowało ojca, a 13 listopada skazano go na 8 lat pozbawienia wolności w obozach poprawczych i pracy z konfiskatą majątku.
Zmarł przed Wielkanocą 1946 r., po silnym pobiciu w więzieniu drohobyckim.
Ks. Iwan Zjatyk
Urodził się 26 grudnia 1899 r. w wiosce Odrechowa w powiecie sanockim (obecnie terytorium Polski). Po ukończeniu studiów teologicznych w 1923 r. został wyświęcony na kapłana. W 1935 r. wstępuje do Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela (Ojców Redemptorystów obrządku wschodniego). Podczas okupacji niemieckiej został mianowany igumenom monastyru w Tarnopolu.
Dnia 5 stycznia 1950 r. został aresztowany. Początkowo odsiadywał wyrok w więzieniu złoczowskim, po czym został wywieziony do Ozerłagu w obwodzie irkuckim. W Wielki Piątek 1952 r. był mocno katowany i zmarł 17 maja 1952 r. W poczet błogosławionych zaliczył go Jan Paweł II 27 czerwca 2001 roku.
Sługa Boża s. Tarsycja Olga Maćkiw
Urodziła się 23 marca 1919 r. w Chodorowie na Lwowszczyźnie. 3 maja 1938 r. wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Niepokalanej Panny Maryi. Po złożeniu pierwszych ślubów zakonnych 5 listopada 1940 r. pracowała w monastyrze. Jeszcze przed atakiem bolszewików siostra złożyła śluby na ręce swojego duchowego kierownika o. Wołodymyra Kowałyka OSBM, że ofiaruje swoje życie za nawrócenie Rosji, a także za Kościół katolicki.
17 lipca 1944 r. bolszewicy mieli zamiar zniszczyć monastyr. Rankiem o godzinie 8 radziecki żołnierz z karabinu maszynowego bez ostrzeżenia zastrzelił na furcie siostrę, która na głos dzwonka otwierała bramę.
Sługa Boża s. Olimpia Olga Bida
Urodziła się w 1903 r. w wiosce Ceblów k. Sokala na Lwowszczyźnie. W młodym wieku wstąpiła do monastyru Zgromadzenia Sióstr św. Józefa obrządku wschodniego. W 1938 r. została przeniesiona do Chyrowa, gdzie została przełożoną domu. W 1950 r. została aresztowana przez żołnierzy NKWD i wywieziona do Borysławia. Następnie została przewieziona do Tomska, a później do Charska. Cierpliwie znosiła nieludzkie warunki życia.
Zmarła 23 stycznia 1952 r. w wiosce Chark w obwodzie tomskim.
Sługa Boża s. Ławrentija-Lewkadija Harasymiw
Urodziła się 31 września 1911 r. w wiosce Rudniki k. Mikołajowa na Lwowszczyźnie. W 1931 r. wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr św. Józefa, a w 1933 r. złożyła swoje pierwsze śluby zakonne.
W 1950 r. została aresztowana przez żołnierzy NKWD i wywieziona do Borysławia. Następnie została przewieziona do Tomska. Zdrowie siostry było już mocno nadszarpnięte. Dnia 30 czerwca 1950 r. została skierowana do wioski Charsk w obwodzie tomskim. Mieszkała w jednym pokoju (przegrodzonym) ze sparaliżowanym gospodarzem, bo nikt nie chciał wziąć na kwaterę chorą na gruźlicę. Dużo modliła się i wykonywała prace ręczne. Cierpliwie znosiła nieludzkie warunki życia.
Zmarła 28 sierpnia 1952 r. w wiosce Charsk w obwodzie tomskim.
Sługa Boży Wołodymyr Iwanowycz Pryjma
Urodził się 17 lipca 1906 r. w wiosce Stradcz k. Jaworowa. Po ukończeniu bursy diakowskiej był diakiem i dyrygentem chóru w cerkwi w wiosce Stradcz. Dnia 26 czerwca 1941 r. został w bestialskim sposób zakatowany przez enkawudzistów razem z ks. Mykołą Konradem w lesie koło wioski, kiedy razem powracali od chorej kobiety, która potrzebowała wyspowiadać się.
Sługa Boży ks. Jemilijan Kowcz
Urodził się 20 sierpnia 1884 r. w okolicy Kosowa. W 1911 r. po ukończeniu Rzymskiego Kolegium Sergiusza i Wakcha przyjął święcenia kapłańskie. Wiosną 1943 r. został aresztowany przez gestapo za udzielenie pomocy Żydom. Dnia 25 marca 1944 r. został spalony w piecach obozu śmierci Majdanek. 9 września 1999 r. Żydowska Rada Ukraina nadała mu tytuł „Sprawiedliwego Ukrainy”.
Źródło: http://www.vatican.va oraz http://www.redemptor.pl